Na een afgeronde studie sociale- en organisatie psychologie, werkte Emilie van Holthe tot Echten (Rotterdam, 1967) een aantal jaar als organisatietrainer- en adviseur.
In 1998 vertrok zij naar New York. Hier startte zij een opleiding aan de New York SculptureCenter en was “na 5 minuten met de handen in de klei” voorgoed verkocht. De nadruk in deze opleiding werd sterk gelegd op anatomische kennis en figuratieve vorm. Haar lerares, Judith Weller, was een grote inspiratiebron. Ook verschillende gastlessen bij oa. The Arts Students League of New York droegen bij aan haar verdere ontwikkeling. In 1999 exposeerde zij voor het eerst. In de Gallery SculptureCenter nam zij toen deel aan een groepstenstoonstelling die goed werd bezocht.
Over
“De mentaliteit in Amerika ten aanzien van kunst en het kunstenaarschap verschilt enorm met die in Europa. Iedereen die een kwast of een brok klei in de hand neemt, is automatisch een “artist” en neemt zichzelf zeer serieus. Als nuchtere Hollander moest ik daar in het begin enorm aan wennen, maar ik merkte al snel hoe bevrijdend en motiverend deze visie kan werken. Het feit dat mijn “sculpture-roots” in Amerika liggen, heeft er in belangrijke mate toe bijgedragen dat ik vol passie en overtuiging voor het beeldhouwerschap heb gekozen”.
Eenmaal terug in Nederland bouwde Emilie haar collectie beelden gestaag uit. Nu kreeg ook de abstracte vorm haar interesse. Maar in de basis, altijd geïnspireerd door de menselijke vorm. Zij volgde lessen aan oa. Het Utrechts Centrum voor de Kunsten, de Gooische Academie Laren en bij Nieneke Lamme te Baarn. Tevens bezocht ze workshops in het atelier van Pieter d’Hont. Door het gebruik van nieuwe materialen en technieken, en de tijd voor experimenteren, ontwikkelde zij aldoende een “eigen” stijl. Daarnaast kregen portretten – of “koppen” zoals Emilie ze noemt – een prominentere plaats in haar oevre. “Het is elke keer weer een geweldige uitdaging om van een brok klei een goed gelijkende kop te maken, het liefst zwaar doorleefd. De kick als het resultaat klopt is mijn belangrijkste drijfveer.”
De laatste jaren werkt Emilie veelal in opdracht voor particulieren, zowel portretten als figuren in brons. Daarnaast maakt ze ook nog geregeld vrij werk. Een groot aantal van haar werken zijn inmiddels aangekocht door derden.
Vanaf september 2013 opende zij haar atelier om ook anderen de gelegenheid te geven zich (verder) te bekwamen in het boetseren. De lessen zijn voor zowel de beginner als de (ver)gevorderde.
